Etykieta - trudna sztuka

Mówi się, że w fundamencie należytego wychowania leży poważanie drugiego człowieka. Faktycznie powinno się szanować wyznaczonych norm z uwagi na stosowne relacje, dobre maniery stanowczo regulują relacje międzyludzkie, uprzystępniają komunikację i przebieg najróżniejszych sytuacji. Gdy oprócz tego odkryjemy, że etymologia stwierdzenia savoire-vivre czerpie ze połączenia francuskich wyrażeń „wiedzieć” i „życie”, wtedy będziemy mogli wnioskować, że to słuszne wychowanie krótko mówiąc znaczy respektowanie wskazanych reguł postępowania w celu poprawienia egzystowania w społeczności. W związku z tym uwypukla się, iż to antyczni Grecy, którzy ciągle dążyli do doskonałości byli zwiastunami savoire-vivre. A rozkwit umiejętności należytego postępowania nadszedł w czasie renesansu, który tak mocno inspirował się klasyczną cywilizacją starożytnych. Szczególną uwagę do etykiety przykładano w dyplomacji i formalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Natomiast w drugiej połowie XX wieku kodeks moralny zaczął również być uwzględniany w relacjacjach biznesowych i oficjalnych spotkaniach w innych domenach społecznych.

Norm savoire-vivre jest bardzo wiele, bo zasady te odnoszą się do każdej sfery naszego życia. Zanalizujmy choć kilku z nich, szczególnie tym, które nawiązują do naszego postępowania przy stole i relacji w pracy. zwracamy się do wszystkich osób w towarzystwie z respektem. Wyłączamy telefon, słuchamy wszystkich z uwagą.

Jak się witać?

W naszej polskiej kulturze mężczyźni całowali na przywitanie kobietę w rękę. Wespół z rozwojem etykiety na formalnych spotkaniach, odchodzi się od takiego zachowania. Zawsze należy podać rękę, ścisnąć ją nieznacznie, nie potrząsając. Jeśli osoby na spotkaniu są równorzędne pod względem statusu zawodowego, to pani pierwsza wyciąga dłoń. Starsza osoba także ma inicjatywa przed młodszą. W spotkaniach biznesowych zaś nie liczy się płeć, ani wiek, ale stanowisko. Pierwsza zawsze wita się osoba z najwyższym pozycją zawodową.

Zachowanie podczas posiłku

Do stołu siadamy w miejscu wyznaczonym w większości wypadków wizytówką. Siedzimy prosto, opierając się o oparcie krzesła. Nogi trzymamy na podłodze, nie skręcamy ich. Ręce zaś nieznacznie opieramy o stół. Nasza postawa powinna być wyprostowana, nie nachylamy się nad talerzami. Widelec z niewielką ilością jedzenia kierujemy na prosto do ust. Ważne jest, ażeby siedząc przy stole opanować równocześnie sztukę sympatycznej rozmowy i równoczesnego spożywania posiłku. Reguła wydaje się prosta - kierujemy jedną wzmiankę, czy kwestię do sąsiada po prawej, nabieramy małą ilość jedzenia na łyżkę wkładamy do ust, spożywamy i z pustą buzią odpowiadamy sąsiadowi po lewej. Ponownie nabieramy pokarm, spożywamy i kontynuujemy rozmowę. Ten wzór może wydawać się nieautentyczny i bezrefleksyjny, lecz ma on na celu zrealizowanie dwóch podstawowych zasad - kulturalnego konsumowania ( i zjedzenia!) posiłku i jednoczesnej przyjemnej konwersacji z towarzyszami. Pamiętajmy, iż nie otwieramy ust pełnych jedzenia.

Przyszykowaną na stole serwetkę rozkładamy na kolanach, w taki sposób, aby leżała poniżej linii stołu. Sztućce do dania głównego na ogół leżą najbliżej talerza, następnie do ryb, a do przystawek leżą w następnej kolejności. Łyżka do zupy spoczywa po prawej stronie jako ostatnia. U szczytu talerza leżą sztućce deserowe. Naczynia na napitki zestawione są w następującej kolejności: trochę wyżej szklanka na wodę, następnie kieliszek na czerwone wino, na białe i na końcu na musujące napitki i likiery. Po lewej stronie talerza ustawiana jest filiżanka na kawę. Wszystkie napoje popijamy drobnymi łyczkami, kieliszki stale podtrzymujemy w palcach za nóżkę, a samą filiżankę podnosimy za uszko.

Po zakończeniu posiłku bezwzględnie czekamy na znak gospodarzy, dopiero, kiedy oni dadzą sygnał, możemy ściągnąć serwetkę z kolan, odłożyć ją obok talerza i nie szurając krzesłem powstać i rzec „dziękuję”.

Płeć niekiedy ma istotność

Mimo Nie zważając na tego, że w relacjach biznesowych najważniejsze jest dystynkcja, jakie się zajmuje, są sytuacje, w których kobieta ma pierwszeństwo. w sytuacji wspólnego biznesowego posiłku, w oficjalnej postaci, mężczyzna odsuwa krzesło kobiecie zajmującej miejsce w sąsiedztwie. Przy wchodzeniu do pomieszczenia lub do windy zawsze kobieta wkracza pierwsza. w sytuacji jednakże, gdy drzwi otwierają się do wewnątrz pierwszy wchodzi mężczyzna, bowiem to on otwiera i przytrzymuje kobiecie drzwi. Z reguły też przepuszcza się jako pierwszego klienta, jako sygnał szacunku i gotowości do wsparcia.

Norm savoire-vivre jest nadzwyczaj mnogość i faktycznie wskazane jest ten temat zgłębić bardziej na własny użytek. Najczęściej wiedza całkowicie obranych reguł pozwoli nam poprawnie zachować się w bardzo różnych miejscach. Zawsze jednak wyjeżdżając do kraju o całkowicie obcej kulturze trzeba zaznajomić się z zasadami tam panującymi.